Wat doet de NCRZ?

De NCRZ (Nederlandse Commissie Record Zeevissen) werd opgericht op 12 maart 1971, inmiddels dus ruim 50 jaar geleden. Het initiatief ging indertijd uit van de Nederlandse sectie van de EFSA (European Federation of Sea Anglers) die in navolging van landen als Engeland en Ierland ook graag een recordlijst wilde gaan bijhouden van langs de Nederlandse kust met de hengel gevangen zeevissoorten. In eerste instantie beperkte men zich inderdaad tot onze kust, maar al gauw werd de recordlijst uitgebreid met categorieën voor in Europese zeeën en zelfs wereldwijd door Nederlandse sportvissers gevangen zeevissen.

Om er zeker van te kunnen zijn dat de op de NCRZ-lijst opgenomen vissoorten ook wetenschappelijk konden worden getoetst, werd de hulp ingeroepen van de bekende sportvissende bioloog Dr. Dolf Boddeke. Dr. Boddeke was werkzaam bij het toenmalige Rijks Instituut voor Visserij Onderzoek (RIVO) in IJmuiden en werd onder sportvissers o.a. zeer bekend vanwege zijn (nog steeds zeer lezenswaardige) boekje Vissen & Vissen. Dat verscheen in het oprichtingsjaar van de NCRZ.

Dankzij de professionele benadering kreeg de commissie al snel een “officiële” status en de NCRZ is dan ook houder van de officiële Nederlandse Recordlijsten. Aan de lijsten wordt gerefereerd in vele (semi-)wetenschappelijke publicaties en de recordlijsten werden vele jaren achtereen zelfs opgenomen in de jaaruitgaven van de Nederlandstalige versies van het Guiness Book of Records.

Ieder jaar wordt het jaarverslag van de commissie gepubliceerd in het enige “zoute” sportvissersmagazine in het Nederlandse taalgebied Zeehengelsport.

Eén van de doelstellingen van de NCRZ is om informatie te verzamelen over met de hengel gevangen zeevissen van enig formaat in relatie tot de soort.

Voor visserijbiologen kunnen deze gegevens uitermate belangrijk zijn als aanvulling op vangstgegevens uit het visserijonderzoek. De afgelopen jaren heeft de commissie dan ook steeds bijzondere vangsten doorgegeven aan de diverse geïnteresseerde instanties. Er zijn immers vissoorten die zich met netten nauwelijks laten vangen, maar die wel met enige regelmaat door sportvissers aan de haak worden geslagen.

Wat men echter niet mag vergeten, is dat hier geen sprake is van een professionele organisatie, maar van puur particulier initiatief vanuit de sportvissers zelf. Het werk voor de NCRZ is volledig “liefdewerk, oud papier” en de commissie kan alle steun dan ook uiterst goed gebruiken.